Szanowni Państwo,
czy duńskie nazwisko Hammershøi można w polskim tekście odmieniać (jeśli tak – to jak?), czy jednak lepiej pozostawić je bez odmiany? A więc: obraz Vilhelma Hammershøia, obraz Vilhelma Hammershøiego czy obraz Vilhelma Hammershøi?

Chciałem poruszyć raz jeszcze temat z porady. Główna wątpliwość, z której wynikło to pytanie, brzmi: czy przepisy nie dopuszczają jedynie takiej pisowni złożeń rzeczownikowych jak w regule [187]? Bo jeśli tak, to przykłady podane przez dr. Malinowskiego (i wiele innych, por. klubokawiarnia) są utworzone niepoprawnie. Idąc dalej, czy uzus nie wskazuje dobitnie potrzeby zmiany tych przepisów?

Czytelnik

Pytanie dotyczy zapisu i użycia wielkich liter w nazwie dokumentu, jakim jest DYREKTYWA RADY 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (pełny tekst nagłówka). Czy tytułem jest cały tekst razem z datą i dookreśleniem, czy tylko pierwszy człon, czyli Dyrektywa Rady 92/43/EWG. W dostępnych w internecie publikacjach spotkać można krótszą i dłuższą formę zapisu, jak również obie rozpoczęte małą i wielką literą. Jaka wersja jest poprawna?

Szanowni Państwo,
jak poprawnie należy zapisać inną nazwę bryły (ścięty dwunastościan):
dwudziesto-dwunastościan – z dywizem
czy łącznie:
dwudziestodwunastościan?

Dziękuję za odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
K.Z.

Szanowni Państwo!
Jak należy odmieniać nazwę czeskiej miejscowości Uherské Hradiště? Czy formy Hradištia w dopełniaczu i Hradištiu w celowniku oraz miejscowniku są poprawne?
Z poważaniem,
Radosław Andrzejewski

Jeszcze o pisowni [O/o]jciec [C/c]hrzestny.
W tekście powieści (tłum. B. Zieliński, ISBN 83-89651-85-8) jest to nazwa własna:
str. 11: A był tylko jeden człowiek, który mógł załatwić taką sprawę. Ojciec Chrzestny.
str. 12: określająca (…) miarę jego szacunku dla Ojca Chrzestnego.
str. 29: zobaczył, że Ojciec Chrzestny wycofuje się z zabawy (…).
str. 47: – Ojcze Chrzestny, Ojcze Chrzestny – wykrztusił nieprzytomnie (…).
Itd.
Czy to nie przemawia za stosowaniem dużych liter również w tytule?

Szanowna Redakcjo,
jak powinnam zapisać połączenia: nisko toksyczne czy niskotoksyczne skażenie, podobnie średnio toksyczne, nisko wykwalifikowany, niskopłatny pracownik, wysoko oprocentowany, nisko płatna praca?

Dziękuję i pozdrawiam
Kasia C. (czy Cz. byłoby błędem?)

Czy nazwy zawodów specjalista ds. (…) oraz asystent (…) powinny być odmieniane na rodzajnik żeński? Konkretnie chodzi mi, jak powinno być napisane na wizytówkach kobiet wykonujących poniższe zawody:
1. Specjalista ds. ofertowania czy Specjalistka ds. ofertowania
2. Asystent Projektanta czy Asystentka Projektanta?

Czy w powyższych nazwach słowa ofertowania oraz projektanta powinny być z dużej czy małej litery?

Dziękuję za odpowiedź.
Jan Korczynski

Pracuję na jednym z uniwersytetów medycznych. Oficjalnie nazwę skraca się do UM, ale w wielu miejscach (ogłoszenia na stronie internetowej, e-maile między pracownikami, ulotki kierowane do studentów i kandydatów na studia itp.) widuję także pisownię „UMED” lub „UMed”, jak również tworzone od nich przymiotniki: „umedowy”, „UMED-owy” itp. Czy takie nazwy (poza oficjalnym skrótowcem UM) mogą być wykorzystywane w jakichś oficjalnych lub nieoficjalnych sytuacjach? Czy są utworzone poprawnie? Kojarzy mi się to trochę z odmianą UJ: UJ-otu, UJ-ocie, ale czy w takim razie formy nie powinny mieć brzmienia UM-ed, UM-edzie, UM-edowi?

Szanowni Państwo,
czytając artykuły odnośnie do pisarstwa Szymona Hołowni, spotkałam się z dwoma określeniami języka, który w pewnym sensie stworzył i którym posługuje się publicysta – język pop-teologiczny oraz język popteologiczny. Proszę o rozstrzygnięcie, która z form jest poprawna.
Z poważaniem
Katarzyna Pietrzyk